هموفوبیا ،به شکلی‌ نهفته در خود جامعه دگر باشان ایرانی‌ هم وجود داره !!!

همه ما به عنوانه یک دگرباش ،تا حدودی از هوموفوبیایی که از بیرون و از طرف افراد استریت متوجه ماست ،آگاهی‌ داریم و می‌دونیم که این تنفر و انزجار میتونه به دلایلی مثل تعصب مذهبی‌ ،خصوصیات فرهنگی‌ ،عدم آگاهی‌ و شناخت و امثال اون به وجود بیاد و هرساله در روز خاصی‌ هم ،که روز جهانی‌ علیه هوموفوبیا ‌ست ،این موضوع رو به همه یاد آور میشیم.اما من میخوام از شکل دیگری از هوموفوبیا صحبت کنم که نه از بیرون ،بلکه در خود جامعه دگرباش و از طرف بعضی‌ از خود دگرباشان ،متوجه این جامعه اقلیت قرار میگیره.

بیایم به چند تا مثال توجه کنیم :

لیلا ،یک لزبینه و تحصیلات دانشگاهی داره و تونسته یه شرکت بزنه و خیلی‌ از بچه‌های دگر باش رو به کار مشغول کنه ولی‌ چون نتونسته یه کاری هم واسه من توی اون شرکتش دست و پا کنه ،پس من ازش متنفر هستم و هر جایی‌ که می‌شینم ،از لیلا و بد جنسی‌ هاش حرف میزنم / علی‌ یک همجنسگرا و مقیم کشور آلمانه و هفته ۳ روز هم میره باشگاه بدن سازی.سال پیش علی‌ قهرمان بدن سازی آلمان می‌شه و موقع گرفتن جایزه ،از مشکلات دگرباشان ایرانی‌ جلوی همه حرف میزنه.حالا اون خیلی‌ معروف شده ولی‌ وقتی‌ حکم دیپورت من صادر شد و واسه من نتونست کاری کنه ،منم ازش متنفر شدم و به این باور رسیدم که اون فقط بفکر خودشه و جز به خودش ،واسه هیچ چیز دیگه‌ی ارزش قائل نیست / مینا و مهدی ،برادر و خواهر هستن و یک انجمن برای حمایت از دگرباشان تاسیس کردن ولی‌ چون یک کم مذهبی‌ هستن و موقع حرف زدن هم لهجه شهرستانی شون خیلی‌ جلب توجه می‌کنه و از طرفی‌ هم چون قبول نکردن که اسم انجمنشون رو من و چند تا از دوستام انتخاب کنیم،پس من ازشون خوشم نمیاد و دوست هم ندارم که توی انجمنشون رفت و آمد کنم.نمیدونم ،شاید هم از بعضی‌ از دوستام بخوام که با همدیگه ،یک انجمن دیگه‌ای تشکیل بدیم و خودمون بشیم ارباب و رعیت خودمون و اسمی رو هم که خودمون دوست داریم روی انجمنمون بذاریم / محسن میگه که من یک اکتیو هستم و افراد پاسیو رو مورد تمسخر و اهانت قرار میده.احمد هم یک پاسیوه و میگه که اکتیو‌ها ،همه‌شون بی‌وفا و فرصت طلب هستن … … 

آره ،این داستانها و امثال اون زیاد هستن و گفتن همه اونها در حوصله این بحث نیست ،اما دلیل این تنفر و خشم واسه اینه که فرد و یا افراد مورد نظر ،به شکلی‌ احساس می‌کنن که مورد *بی‌مهری ، عدم توجه ، بی‌وفائی ،حقارت و کم اهمیتی* قرار گرفتن و ابداً هم خودشون رو سزاوار چنین برخوردی نمیدونن و البته خودشون رو ملزم می‌بینن که از طرف مقابل هم متنفر باشن و برای توجیه این تنفر ،متوسل به هر وسیله‌ای میشن که یکی‌ از ساده‌ترین اونها ،تهمت زنی‌ و متهم کردنه و اشکال دیگرش اینه که ،یک شاخه اصلی‌ از یک جنبش و یا حرکتی شروع می‌کنه به انشعاب پیدا کردن و شاخه شاخه شدن و بوجود اومدن سازمان و انجمن و تشکل‌های فراوان و جور واجور.

همه مون می‌دونیم که یک شاخه اصلی‌ ،وقتی‌ انشعاب و شاخه شاخه بشه و این شاخه‌ها هم اگر بجای حمایت و پشتیبانی از هم برای استحکام بیشتر اون شاخه اصلی‌ ،بیان و هی بر علیه اون شاخه اصلی‌ اقدام کنن ،نه تنها اون شاخه اصلی‌ و جنبش تضعیف می‌شه بلکه در نهایت ،همه شاخه‌ها و انشعابات هم کم کم از هم خواهند پاشید و این یکی‌ از ترفند‌های سیاسی حکومت هاست که با ایجاد انشعاب و زیر شاخه و در نهایت ،با ایجاد تفرقه و چند دسته گی‌‌ در هر جنبش و یا جامعه اقلیتی ،می‌تونن با آسودگی‌ و طیب خاطر از آب گل آلودی که بوجود میاد ،ماهی‌ مورد دلخواه خودشون رو براحتی صید کنن.

حال سوال اینجاست که آیا ما از این هوموفوبیای نهفته‌ای که در جامعه اقلیت دگرباش ایرانی‌ وجود داره خبر داریم؟ … و آیا اگه جواب این سوال مثبته ،از عواقب چنین تنفری هم آگاه هستیم؟ … چرا ما اجازه میدیم که بعضی‌‌ها چنین تنفری رو بوجود بیارن و اون رو بدیگران هم سرایت بدن؟ … چرا وقتی‌ که همه اعضا این جامعه اقلیت داره از دردی مشترک رنج میبره ،در عوض بایستی بعضی‌‌ها بر علیه بعضی‌ دیگه تلاش کنن و با تهمت زنی‌ و تفرقه سازی ،این جامعه اقلیت رو به هزارو یک شاخه انشعاب بدن که بجای حمایت و در کنار هم بودن ،روز به روز بیشتر از هم فاصله بگیرن؟

بیایم به این تنفر و هوموفوبیایی که بشکل پنهانی‌ و در خود جامعه دگر باش ایرانی‌ وجود داره ،اهمیت بدیم و بهش توجه کنیم و یا اگر در اون تشکل یا شاخه و گروهی که هستیم ،با شخص و یا اشخاصی‌ مواجه میشیم که دارن بر علیه فرد و یا افرادی دیگر از همین جامعه اقلیت تلاش منفی‌ می‌کنن و قصد تخریب شخیت دیگران رو دارن ،برخورد جدی و اصلاحی‌ به خرج بدیم و مطمئن باشیم که اگر در حل چنین معضل پنهانی‌ قدمی‌ بر نداشته و حساسیتی بخرج ندیم،بایستی‌ در آینده منتظر ملامت و سرزنش فراوانی‌ نسبت به خودمون باشیم.

ابی آبی